برنامه فضایی لوسی (Lucy) ناسا یک قمر جدید کشف کرد.
این سنگ فضایی در حال چرخش به دور «پلیمل» (Polymele)، یک سیارک تروجان [سیارک‌هایی که در همان مدار گردش سیاره به دور خورشید قرار دارند و اصطلاحا با یک سیاره هم‌مدارند] نزدیک به سیاره مشتری، پیدا شد.
کاوشگر فضایی لوسی ناسا که در سال ۲۰۲۱ به امید کشف مواد اولیه تشکیل دهنده سیارات بیرونی منظومه شمسی و برای بررسی دو خوشه سیارکی بزرگ به فضا پرتاب شد، این قمر را که در فاصله ۷۷۰ میلیون کیلومتری زمین واقع شده است، کشف کرد.
این قمر جدید در فاصله ۲۰۰ کیلومتری پلیمل کشف شد و قطر آن تقریبا پنج کیلومتر است؛ حدودا یک‌سوم تروجان میزبان خود.
اندازه خود لوسی که نامگذاری آن براساس یکی از نیاکان فسیل شده انسان انجام شد، از نوک تا ته تنها ۱۴ متر است- که بیشتر آن صفحات خورشیدی عظیمی است که از آن‌ها به منظور تامین انرژی فضاپیما استفاده می‌شود.
دستگاه‌های آن و یک آنتن دریافتی با ارتفاع دو متر که برای برقراری ارتباط با زمین لازم است، همگی روی بدنه بسیار کوچک‌تر فضاپیما قرار دارند.
از آنجایی که دانشمندان هنوز مدار این قمر را محاسبه نکرده‌اند، این قمر احتمالا تا سال ۲۰۲۷ که فضاپیمای لوسی به سیارک نزدیک شود، نامگذاری نخواهد شد.
فاصله قمر پلیمل [به سیارک خود] نزدیک‌تر از آن بود که با ماهواره‌های مستقر در زمین یا در مدار زمین مشاهده شود و شناسایی آن حتی از فاصله فضاپیمای لوسی هم بعید بود.
ناسا [کشف و شناسایی] آن را به پیدا کردن یک سکه ۲۵ سنتی در یک پیاده‌رو در لس‌آنجلس تشبیه می‌کند- در حالی که سعی می‌کنید آن را از یک آسمان‌خراش در منهتن تشخیص دهید.
این نخستین باری نیست که لوسی قمری را کشف می‌کند که انتظار نداشته است. در ژانویه سال ۲۰۲۱، این تیم تحقیقاتی با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل دریافت که یکی از سیارک‌های تروجان، اوریباتس (Eurybates)، یک قمر کوچک، نیز دارد.
نتیجه کشف این قمر جدید این است که فضاپیمای لوسی در مسیر سفر ۱۲ ساله خود از ۹ سیارک بازدید خواهد کرد.
تام استاتلر، یکی از دانشمندان برنامه فضایی لوسی در مقر ناسا در واشنگتن، می‌گوید: «شعار تبلیغاتی ماموریت لوسی در ابتدا این بود: ۱۲ سال، هفت سیارک، یک فضاپیما.»
«حالا ما باید مدام این شعار تبلیغاتی را تغییر دهیم؛ اما این دردسر خوبی است.»
© The Independent
